Anna Szajbel, szydząca z ekologów i katastrofy klimatycznej prezeska polskiego koncernu paliwowego, zostaje przyłapana na uprawianiu namiętnej miłości z drzewem w ekskluzywnej podwarszawskiej miejscowości. Traci przez to pracę i musi się zmierzyć z publicznym potępieniem. Tragiczne zdarzenie prowadzi ją jednak do bardzo ważnego odkrycia – dowiaduje się o kłamstwie męża, które rujnowało jej życie przez wiele lat. Za poznanie prawdy płaci atakiem szaleństwa, a tym samym – dysocjacyjnym zaburzeniem tożsamości.
Wskutek owego zaburzenia osobowości, a raczej dzięki niemu, trafia do zarządzanego przez biskupów księstwa nyskiego i poznaje tam Mathilde Spalt, XVII-wieczną Ziemistą, wyznającą wiarę w Matkę Ziemię i zrodzoną z niej córkę, Starodziewicę. Mathilde wzorem swej babki – założycielki Ziemistych, Helene Spalt – żyje z innymi kobietami w lesie, wyrzekłszy się wszystkich mieszczańskich wygód i filisterskich wartości, a przede wszystkim patriarchalno-religijnego ładu. Kiedy Kościół postanawia wyciąć las, by wreszcie je stamtąd przegonić, wypowiadają mu walkę, której się nie spodziewał. I na którą niektórzy, zwłaszcza w Polsce, nie są gotowi do dziś.

Porzućmy klękanie na zimnych marmurowych posadzkach kościołów, a w miejsce tego klęknijmy na ciepłym, wilgotnym mchu i krzesajmy o niego nagą, spragnioną czułości wulwę! Ukrytą w niej szczeliną zassijmy omszałe, leśne podłoże, przyjmując w siebie podziemne pływy Ziemi, ofiarując jej na wymianę naszą sekretną wilgoć.