Korzeń drzewa borututu (Cochlospermum angolense) stanowi uzupełnienie diety w naturalnie występujące chinony, katechiny, fenole i bioflawonoidy.

W XX wieku zagorzałym propagatorem oraz entuzjastą Borututu został Portugalczyk – Julio de Sousa Lopes. Spędził on niemalże całe życie w Afryce, podpatrując przyrodę, poznając życie tamtejszych plemion. Swoim przyjaznym zachowaniem, pomocą niesioną dzięki swoim zdolnościom bioenergoterapeutycznym zdobył ich zaufanie i przychylność. Zaintrygował go napar z korzenia drzewa Borututu pity m.in. przed rytualnymi obrzędami w celu uniknięcia trujących efektów środków halucynogennych. Zaobserwował także stosowanie naparu w przypadku wielu innych niedomagań.

Całą swą pasję poświęcił zgłębianiu zalet drzewa Borututu i jego cudownego korzenia ofiarowanego ludziom przez afrykańską naturę. Doszedł do wniosku, iż dzisiejsza medycyna w doskonały sposób może zostać wspomożona przez stosowanie naparu z korzenia Borututu. Zajął się więc pozyskiwaniem korzenia Borututu, korzystając jedynie z najbujniejszych obszarów występowania tego gatunku, co zapewnia pierwszorzędną jakość surowca bogatego w składniki aktywne. Warty podkreślenia jest fakt, że pozyskuje się jedynie odpowiednią część korzeni z wyselekcjonowanych roślin, tym samym pozwalając roślinom na dalszy ich rozwój.

Ogromną wagę przykłada się także do suszenia korzeni w naturalnych warunkach, a także do ich przechowywania. Do sprzedaży kierowany jest susz po poddaniu go odpowiednim testom, tak by jego stosowanie było bezpieczne i przyniosło jak najwięcej korzyści.

SKŁADNIKI:

korzeń drzewa borututu (Cochlospermum angolensis).