Dwusilnikowy bombowiec Vickers Wellington wszedł do służby RAF-u w 99. dywizjonie w Mildenhall w październiku 1938 r. Samolot produkcyjny w niewielkim stopniu przypominał samolot prototypowy i był samolotem, którego obawiał się każdy potencjalny wróg. Kadłub samolotu był stosunkowo lekki i charakteryzował się dużą wytrzymałością. Chociaż metoda konstrukcji stanowiła wyzwanie dla firm zajmujących się produkcją bombowców Wellington, wrodzona wytrzymałość okazała się kluczowa, gdy samolot został wrzucony do walki.