Wykonany ze stopów cynku zestaw 3 cudownych, ciężkich monet, które ozdobione zostały motywami wskazującymi wyroby z krainy Arturiańskich legend. Król Artur to nie tylko idea okrągłego stołu, ale również okrągłe monety. Pieniądz to podstawa stabilności ekonomicznej królestwa Camelot – w dużej mierze to on, a nie wzniosłe marzenia o równości i braterstwie, wyniósł państwo Pendragona na wyżyny rozwoju. On i strach przed siłą militarną dzierżącego Excalibura króla. Kiedy błędni rycerze, zbrojne ramię Artura, gonili za złotym kielichem Chrystusa – no wiesz, tym sławnym Świętym Graalem, którego ostatecznie nie znaleźli (wiele wieków później zrobi to pewien archeolog w kapeluszu i biczem u pasa), przeciętny mieszkaniec królestwa, w przerwie między modlitwą, a obroną przed Celtami i Sasami, gonił za pieniądzem. Marzenia o zostaniu giermkiem sir Gawaina lub Lancelota, adoratora wdzięków królowej Ginewry, nie dochodziły do skutku, za to często taki chłopek-roztropek brał nadgodziny w kowalskiej pracowni, tyrał w karczmie na umowę zlecenie lub wykosztowywał się na kursy liczb i liczydeł. Marzenia o lepszej przyszłości przynosiły choroby, wycieńczenie, stres, depresję, a na końcu wypłata monet godna kloszarda starczała na miski ryżu do końca miesiąca i pojedynczy szalony wypad do Koluszek nad jeziorko Avalon. Brzmi znajomo? Zupełnie jakbyśmy my też byli współczesną wersją chłopa pańszczyźnianego. W sumie mieliśmy swój okrągły stół podczas reformy ustrojowej.